คน ไม่รู้บุญคุณ

บุญคุณ ที่ไม่ทดแทน

เพื่อน ๆ ค่ะบาปกรรมใครว่าไม่มีจริงค่ะ และยิ่งการกระทำบาปกับผู้เป็นบุพการีของเราแล้วหล่ะก็ยิ่งไปใหญ่เลยน่ะค่ะ เพราะบาปกรรมอะไรก็ช่าง ไม่เท่ากับบาปกรรมที่อกตัญญูต่อบิดา มารดาของตน เพื่อน ๆ ว่าจริงไหมค่ะ ถ้าเพื่อน ๆ ไม่แน่ใจก็ลองมาดูเรื่องนี้กันดีกว่าน่ะค่ะ เพราะเป็นการกระทำของลูก ๆ ที่ได้พึงปฏิบัติต่อบิดา มารดาของตน คือ การกระทำที่เป็น บุญคุณ ที่ไม่ทดแทน

เรื่องเกิดขึ้นที่ทางภาคเหนือของบ้านเราเอง ซึ่งเรื่องที่เกิดขึ้นนี้เกิดกับครอบครัว ๆ หนึ่งซึ่งมีด้วยกัน 6 คน คือ พ่อ, แม่ และลูก 4 คน ซึ่งลูกทั้ง 4 นั้นก็ล้วนแต่เป็นลูกชายทั้งสิ้น อาชีพของครอบครัวนี้การมีอาชีพทำนา ซึ่งเป็นอาชีพที่สืบทอดกันมาตั้งแต่รุ่นปู่ยาตาทวดกันเลยทีเดียว สภาพของครอบครัวนี้ก็ไม่ถือว่ารวย และไม่ถือว่าจน เพราะครอบครัวนี้มีที่นาของตนเองอยู่ประมาณ 10 ไร่เห็นจะได้ และการทำนาทุกครั้งลูก ๆ ทั้ง 4 ก็จะช่วยพ่อแม่ของพวกเค้าทุก ๆ ครั้งไป ซึ่งทุกคนในครอบครัวนี้รักกันมาก แต่ทำไมเค้าถึงไม่รู้จักบุญคุณ ก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะจริง ๆ แล้วบุพการีของเรานั้นย่อมเป็นน่าเคารพสูงสุด เพราะถ้าเราปฏิบัติกับพ่อแม่เราดี สิ่งดี ๆ ก็จะมาเกิดกับตัวเราเช่นกันน่ะค่ะ เรามาดูเรื่องราวกันต่อดีกว่าน่ะค่ะ

ถ้าพูดถึงสุขภาพร่างกายของพ่อและแม่นั้น ผู้ซึ่งเป็นแม่มีโรคประจำตัว แต่ไม่ได้ร้ายแรงอะไรนัก ก็รักษากันไปเรื่อย ๆ จนอยู่มาวันหนึ่ง แม่ของพวกเค้าได้ล้มป่วยลง และได้เสียชีวิตในเวลาต่อมา และเมื่อแม่เสียชีวิตลง ลูกชา่ยคนโตก็ได้แต่งงานกับคนในหมู่บ้าน แต่การดำเนินชีวิตก็ยังคงเหมือนเดิมคือ พวกเค้าก็ยังช่วยพ่อทำนาเหมือนเดิม จนอยู่มาวันหนึ่ง พ่อก็ได้พูดคุยกับลูก ๆ และรู้สึกเหงาจึงอยากที่จะมีแม่บ้านสักคนมาคอยดูแลรับใช้ เมื่อยามแก่เฒ่า แต่ลูก ๆ ทั้ง 4 ก็ไม่เห็นด้วย เหตุผลที่พวกเค้าไม่เห็นด้วยก็เพราะว่าผู้หญิงคนที่พ่อของตนไปชอบนั้น เค้า่ชอบเล่นการพนัน และเป็นคนที่ปากคอจัดจ้าน คือชอบพูดหยาบ และชอบด่าคนโน้นคนนี้อยู่เรื่อยไป ลูกทั้ง 4 จึงไม่ชอบ และไม่เห็นด้วยที่พ่อจะใช้ชีวิตในตอนแก่กับผู้หญิงแบบนี้ แต่พ่อก็ไม่ยอมฟังเสีัยงของลูก ๆ พ่อได้ย้ายบ้านไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น และพออยู่มาสักพักผู้หญิงคนนั้นเริ่มออกลาย คือจะชอบจิกใช้พ่อเสมอ บางครั้่งก็ให้พ่อมาขนข้าวของที่บ้านไป มาเอาข้าวสารบ้าง หรืออะไรต่อมิอะไรก็ได้ทั้งนั้น จนลูก ๆ ทั้ง 4 ไม่พอใจ ถึงขั้นมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับพ่อเลยทีเดียว แต่เรื่องยังไม่จบแค่นั้น

เมื่อพ่อกับลูกไม่ถูกกันก็เกิดมีปากเสียงกันตลอดเวลาที่ได้เจอหน้า ขนาดว่าการทำนาซึ่งพ่อก็มีนาของตนเหมือนกัน และก็อยู่ใกล้กับนาของลูก ๆ นั้นเอง ตัวพ่อเมื่อรู้ว่าไม่ค่อยลงลอยกับลูก ๆ แล้วก็กลัว เมื่อถึงหน้านาเมื่อพ่อปักกล้าแล้วก็จะต้องนอนเฝ้านาไว้ เพื่อระัวังใครนำวัวควายมาเลี้ยง และเข้ามากินต้นกล้าหมด และก็เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นจริง ๆ ซึ่งเมื่อพ่อมานอนเฝ้าก็เผลอหลับไป พอตื่นขึ้นมาก็เห็นควายของลูกตนเองนั่นแหละกำลังเข้ามากินต้นกล้า และพ่อก็ไล่ แต่ลูก ๆ เมื่อเห็นเช่นนั้นแทนทีจะไล่ควายออก กลับมาว่าพ่อของตนว่ามาไล่ทำไม ทั้งสองฝ่ายจึงมีปากเสียงเกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนี้ลูก ๆ ได้ลงมือทำร้ายร่างกายพ่อเลยทีเดียว คือพี่ชายเมื่อทะเลาะกับพ่อการได้ทุบตีพ่อของตน เมื่อน้อง ๆ เห็นว่าพ่อสู้ และตีพี่ชาย น้อง ๆ จึงเข้าไปลุมพ่อ และได้ใช้มีดแทงเข้าที่ขาของพ่อ จนพ่อล้มลงไปกับพื้น จากนั้นพวกเค้าทั้ง 4 ก็เดินกลับบ้านไปเฉย ๆ

เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่่นนี้ ภรรยาใหม่ของพ่อก็ให้พ่อไปแจ้งความแต่พ่อไม่แจ้ง พ่อได้พูดแต่ว่า ถ้าพวกเค้ากล้าที่จะทำพ่อก็ปล่อยเค้าไปเถอะ จากนั้นก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรกันอีก จนหลังจากนั้นประมาณ 5 เดือน พ่อก็ได้ล้มป่วยกระทันหัน และเสียชีวิตในที่สุด ลูก ๆ ทั้ง 4 ก็เสียใจมาก แต่ไม่มีอะไรดีขึ้น ยกเว้นน้องชายคนสุดท้อง ซึ่งพอพ่อเสียชีวิตลง เค้า่ก็ได้บวชให้พ่อ แต่พี่ ๆ อีก 3 คนกลับมีโรคร้าย หรือโรคประหลาดเกิดขึ้น นั้นคือเป็นโรคเรื้อน ซึ่งทำการรักษายังไงก็ไม่หาย และเค้าทั้ง 3 ก็ไม่ได้เป็นน้อย ๆ เลยกลับเป็นมากขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนน้องคนเล็กที่บวชให้พ่อนั้นก็ไม่ได้เป็นโรคเช่นเดียวกับพี่ ๆ เค้าเพราะได้บวชทดแทนบุญคุณพ่อแล้ว

และนี้ก็คือกรรมของ บุญคุณ ไม่ทดแทน ซึ่งเรื่องเช่นนี้อาจจะเกิดได้กับทุก ๆ คนน่ะค่ะ แต่ไม่แน่ว่าจะเกิดในลักษณะไหนเท่านั้นเอง เพราะกรรมของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกันน่ะค่ะ ถ้าเพื่อน ๆ ทราบเช่นนี้แล้ว เรามาทำแต่ความดีกันดีกว่าน่ะค่ะ การที่เราได้ทดแทนบุญคุณพ่อแม่ ชีวิตของเราย่อมที่จะเจริญขึ้นน่ะค่ะเพื่อน ๆ ค่ะ

บาป